De opgedane kennis en sferen laten we rustig op ons inwerken tijdens een lichte lunch.
In de kerk kwamen we al een paar keer een jong gezin tegen, nu nemen ze naast ons plaats. De twee kinderen, Emma en Daan, zijn naar schatting 5 en 7. Daan van 7 heeft er duidelijk geen zin in. Dat bespeurde ik in de kerk ook al.
Op het terras volgt dan het gemartel dat ze iets te eten en drinken mogen kiezen, de serveerster staat geduldig te wachten. Wat hij wil is er niet en wat er wel is wil hij niet. Het wordt er niet gezelliger op.
Mama vraagt aan papa of zijn medicatie wel op orde is, hij blijft er zooo lang in hangen!
Wat dacht je van een speeltuin en poffertjes in plaats van een kerkbezichtiging en een panini mozzarella tomaat pesto voor zo'n jochie, denkt deze opa bij zichzelf.
Begrijp me niet verkeerd, ik vind ook dat kinderen soms gewoon mee moeten naar dingen die ze niet leuk vinden, maar wijdt de nukkigheid dan niet aan verkeerd afgestelde medicatie.