Dinsdag
Blijkbaar voelde iemand zich aangesproken toen ik het zondag had over een 'bescheiden ontbijtje'. Vandaag word ik gefêteerd op een heus cooked breakfast! What a treat! Een tactiek om te onthouden.
Embedded Files
Uiteraard gun ik haar ook graag het ultieme Engeland-vakantiegevoel en zit te peinzen hoe ik dat aan zou kunnen pakken. Het moet dan wel iets typisch Brits zijn. Ik denk dat ik, als we morgen weer op pad gaan, speciaal voor haar links ga rijden.
Maar vandaag laten we de auto dus staan. We hebben het een en ander hier in Katwijk gepland. De kerk bekijken, de vuurtoren op, koffie bij Brownies & Downies, het Katwijks Museum, wandelen langs de kust en wat er verder nog op ons pad komt.
Maar eerst naar de Action. Een powerbankje halen voor Magda's telefoon. De hele dag informatie zoeken en foto's maken trekt haar wat oudere iPhone niet meer op 1 batterijlading. Thuis hebben we een bakje vol met powerbanks uit diverse kerstpakketjes, maar €6 voor een nieuwe lijkt ons economisch handiger dan een ritje Katwijk-Oldenzaal-Katwijk.
En het levert nog een leuke stadswandeling op ook!
De kerk blijkt helaas dicht.
We lopen door naar de vuurtoren, maar ook de vuurtoren is dicht.
Brownies? check! Downies? check! We nemen plaats op het terras, een lekker plekje in de zon en worden heel lief geholpen. Wat een leuke opzet is dit toch.
We kijken uit op een enorm grote hengelsportzaak. Op de gevel foto's van overduidelijk zielsgelukkige, trotse mannen met hun vangst. Volledig in contact met hun innerlijke zelf.
Die foto's doen mij dan weer denken aan een reel die ik recent voorbij zag komen. Het leven kan best overzichtelijk zijn.
Onze volgende stop is het Katwijks Museum.
Onze museumkaart wordt gescand door een lief omaatje. Met dat ik dit schrijf bedenk ik me dat ik elke ochtend wakker word naast een 'lief omaatje', maar je snapt denk ik wel wat ik bedoel. Een jaar of 80 of zo.
Ze vertelt gelijk al een minuut of 10 over Katwijk, de reders van toen en de soorten schepen. Dan zijn we nog niet eens begonnen. O ja, of ze de 4 cijfers van onze postcode mag noteren. Die 7577 wekt hier ontzag kan ik je vertellen.
Het museum is gevestigd in het oude huis van een reder en daarna verder uitgebouwd. Het heeft veel (schilder)kunst van creatievelingen die zich hier in Katwijk hebben uitgeleefd.
Mooi, maar wij vinden de geschiedenis van Katwijk en haar vissers het interessantste deel.
De nagebouwde stuurhut maakt het kleine jongetje in mij wakker. Als je die ruimte inloopt start ook de marifoon met krakende berichten over windrichtingen en zo. Allemaal net echt!
Van Magda mag ik even blijven spelen, ik hoop dat ik nooit volwassen word.
Een oud schipper is daar nu suppoost en kan mooi vertellen.
Omdat de schepen op het strand moesten kunnen komen, waar ze met paarden verder op het droge werden getrokken, hadden ze geen kiel, het waren zogenaamde bomschuiten. Zo'n schuit kostte toentertijd al zo'n ƒ 10.000 (Lieve kindjes: ƒ staat voor guldens)
Als de schuit was afbetaald kwam er een gouden "piek" (sorry, ben de echte naam vergeten) op de top van de mast. Voor scheepslui die wilden aanmonsteren ook een extra zekerheid dat het financieel wel goed zat.
Zo'n bomschuit was meer een werkeiland dan een schip te noemen. Ze gingen de zee op met zo'n 200 tot 250 vaten met pekelwater waarin de haringvangst bewaard ging worden en ze kwamen niet eerder terug dan dat al die vaten vol waren. Daar kreeg je dan een paar gulden voor. Het is geen IT job, maar toch ook best pittig!
Jongens gingen vaak al op hun negende mee, zeker als moeder een weduwvrouw was. Dat scheelde haar iemand in de kost en hij droeg ook nog bij.
Bij ruw weer werden die kinderen vastgebonden aan de mast zodat ze niet overboord zouden slaan, de reling van zo'n bomschuit was niet veel hoger dan kniehoogte.
De reder had de wind er vaak goed onder en was toch echt wel een 'meneer'. De suppoost, die hier op zijn veertiende bij deze reder begon te varen vertelde dat hij er in zijn begintijd als suppoost erg veel moeite mee had in het huis van die reder (nu dus het museum) rond te lopen.
Ben je ooit in Katwijk aan Zee? Ik zou er een kijkje gaan nemen.
Na deze educatieve uitspatting doen we thuis nog even een bakkie en trekken dan onze wandelschoenen aan. We wandelen over de boulevard naar 'beneden' en via het strand weer naar boven.
Pas bij het beeld van de Engelandvaarders pakt de app 'm op, maar het gaat om het idee. Dat onderste lusje is de meest sneue kermis die we ooit hebben gezien. Mocht je ooit met de kermis in Katwijk zijn? Spaar je de moeite.
Komen we toch zomaar uit bij strandtent Paal 14! Dat kan geen toeval zijn. Hier gaan we, onder het genot van een hapje en drankje, de zon in de zee zien zakken.
Een mooie afsluiting van weer een mooie dag.
Google Sites
Report abuse